آرامگاه سلطان بخت آقا در محلهٔ دردشت اصفهان و در جنب مدرسهٔ دومنار واقع شده است. این بنا که متشکل از سردر با دو مناره و اتاق مقبره است، مدفن خان سلطان – دختر امیر غیاث‌الدین کیخسرو اینجو – است که بر روى سنگ قبرش، نام «سلطان بخت‌آغا» نیز ذکر شده است. نماى داخلى دیوارهاى بنا از خشت است که روى آن سفیدکارى شده و اثر تزئین چند رنگ بر روى گچ ازارهٔ‌ دور اتاق دیده مى‌شود. هر صفحهٔ‌ دیوار داراى یک فرورفتگى عمیق مستطیلى شکل باریک و دراز است که سر آن تاق نوک‌‌تیز دارد. تزئینات بنا با استفاده از آجر زردرنگ متعارف و آجر لعابدار آبى روشن و آبى سیر، انجام یافته است. در این اتاق، قبرى وجود دارد که بر سطح فوقانى آن، کتیبهٔ زیر نقر شده است. «هذه الصخره المقدسه انشاتها الخاتون العظمى سلطان بخت آغا ابن الامیر خسروشاه ادام‌اللّه توفیقها بعد وفاتها فى رمضان سنهٔ ثلث و خمسین …» رقم صدگان آن، ‌ از بین رفته است. ظاهراً خسروشاه در قرن ششم هجرى حاکم اصفهان بوده است و از این‌رو تاریخ سنگ قبر باید ۵۵۳ هـ.ق باشد؛ ولى این امر قطعى نیست. عده‌اى از اهل فن، تاریخ آن را ۷۵۳ هـ.ق مى‌دانند و معتقدند که به احتمال زیاد، توسط سلطان بخت‌آغا یا شوهر او – سلطان محمود آل‌مظفر – ساخته شده است. ترتیب ساختمان بقعه در مجاورت سردر و ارتباط آن با مدرسه مؤید این مطلب است که ساختمان مناره و سردر فعلى مدرسه نیز از اقدامات سلطان بخت‌آغا بوده است و بقعهٔ‌ اختصاصى آرامگاه وى نیز در زمان حیات خود او ساخته شده و کلیهٔ این اقدامات ساختمانى با فراغت تمام صورت گرفته است؛ حتى سلطان بخت‌آغا به موجب لوحه‌‌هاى موجود بر سنگ‌قبر نفیس او، دستور تهیه و تزئین سنگ مزبور را در زمان حیات خود، در سال ۷۵۳ هـ.ق، یعنى شانزده سال قبل از مرگ، صادر کرده است.

منبع:نگاه مدیا