بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت               کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را

آب رکنی یا آب رکن‌آباد را همه به‌نوعی می‌شناسند و صدای دلنوازش را در شعرهای جاودانه حافظ شنیده‌اند؛ آبی که قدمتش از زمان و زمانه حافظ نیز فراتر می‌رود و مورخان آن‌را از یادگارهای تاریخی رکن‌الدوله دیلمی برای جغرافیای شیراز می‌دانند؛

آبی که از ارتفاعات کوه بمو در شمال شیراز سرچشمه گرفته و در مسیر خود باغ جهان‌نما، ‌آرامگاه هفت‌تنان، تکیه چهل‌تنان، حافظیه، باغات و اراضی کشاورزی واقع در مصلی را آبیاری می‌کرده است. در گذر ایام هم به دستور کریمخان‌زند بخشی از این آب از طریق حفر یک‌کانال زیر رودخانه‌ای خشک به داخل شهر آورده شد تا پس از مشروب ساختن اهالی خانه‌های اطراف باغ‌نظر، باقی آن نیز به درون بافت شهری و خانه‌های مردم هدایت شود.

در کتب جغرافیای تاریخی مرسوم بوده است که نامهای مشابه جغرافیایی را به درستی یا نا درست به اسامی فرمانروایان به عنوان بانیان آن جا منسوب می داشته اند. از این جمله است نام رکن آباد شیراز که به حسن رکن الدوله دیلمی منتسب شده است. در حالی که رکن آباد اساساَ به معنی آبادی قنات بوده و ربطی به حسن رکن الدوله دیلمی از خاندان بویه ندارد.